អំណោយ​តាម​ Facebook ឆ្លុះ​បង្ហាញ​ពីទិដ្ឋភាព​ច្រើន​យ៉ាងក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​!

បច្ចុប្បន្ននេះ គេមើលឃើញតាមបណ្តាញសង្គម Facebook គឺសម្បូរទៅដោយការប្រកាសអំពាវវនាវស្វែងរកជំនួយ ទាំងលក្ខណៈជាក្រុម ឬជាបុគ្គល ទាំងប្រកាសរកជំនួយសម្រាប់ជួយខ្លួនឯងក្តី ឬក៏សម្រាប់ជួយនរណាផ្សេងទៀតក្តី។ ចំណែកអំណោយសប្បុរធម៌ក៏ធ្លាក់ទៅព្រោងព្រាតជាហូរហែដែរ។ ចំពោះការសុំជំនួយនិងការផ្តល់អំណោយតាមរយៈFacebook នេះ គឺឆ្លុះបញ្ជាំងពីទិដ្ឋភាពច្រើនយ៉ាង នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។

សូមស្តាប់ ហេង ឧត្តម ៖ 

Facebook គឺជាទីពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសហគមន៍ខ្មែរ ហើយជាទីដែលប្រមូលផ្តុំដោយមនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ។ ហើយ Facebook ក៏ជាបណ្តាញដ៏មានប្រសិទ្ធភាពផងដែរ សម្រាប់ការអំពាវវនាវឲ្យប្រមូលផ្តុំមនុស្សធ្វើកម្មវិធីអ្វីមួយ និងរាប់ទាំងពិធីសប្បុរសធម៌ជាដើម។

រយៈកាលចុងក្រោយនេះ អ្នកប្រើប្រាស់ Facebook ខ្លះ មាននិន្នាការថ្មីមួយ ដោយប្រើបណ្តាញសង្គមមួយនេះ ដើម្បីសុំជំនួយឧបត្ថម្ភសម្រាប់ខ្លួនឯងក្តី និងសម្រាប់អ្នកដទៃផ្សេងទៀតក្តី ដែលកំពុងតែធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពវេទនា ដោយមានសរសេររៀបរាប់ ភ្ជាប់ដោយរូបភាព និងមានទាំងវីដេអូ ឬក៏ឃ្លិបវីដេអូសម្ភាសទៀតផង។ លើសពីនេះ បើអានទៅ ឬមើលទៅ ឃើញថា មិនសូវលំបាកវេទនាខ្លាំងទេ ក៏មិនជាសូវមានអ្នកជួយច្រើនដែរ។

តើគេអាចយល់បានអ្វីខ្លះពីទំនោរនិន្នាការថ្មីនេះ? ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ ប្រហែលជាត្រូវផ្អែកទៅលើទិដ្ឋភាពច្រើនយ៉ាង។

ទី១ គេទំនងជាអាចគិតបានថា ពលរដ្ឋខ្មែរចាប់ផ្តើមចេះត្អូញត្អែឲ្យគេអាណិតកាន់តែច្រើនជាងមុន ស្របពេលដែលមានភាពជឿនលឿននៃវិស័យផ្សព្វផ្សាយ។ និយាយបែបផ្សេង អ្នកដែលចង់បានជំនួយឧបត្ថម្ភ គឺទាល់តែចេះសម្តែងធ្វើទុក្ខសោកខ្លាំង ធ្វើជាលំបាកវេទនា ហើយទាល់តែស្ថានភាពនោះ វាដុនដាបមែនទែន ទើបមានអ្នកជួយឧបត្ថម្ភគាំទ្រច្រើន។

ទី២ បើគេមិនផ្សព្វផ្សាយថាវេទនា នោះគ្មានអ្នកជួយឡើយ ពិសេសរដ្ឋបាលទីកន្លែងនោះ។ចំពោះទិដ្ឋភាពនេះ គេក៏អាចវាយតម្លៃបានដែរថា ដោយសារតែគ្មានសេវាថែទាំសង្គមបានត្រឹមត្រូវ និងគ្រប់គ្រាន់ដិតដល់ ទើបពលរដ្ឋខ្មែរខ្លះ សុទ្ធចិត្តរហូតដល់ប្រកាសស្វែងរកជំនួយ ដែលត្រូវបញ្ចេញមុខមាត់ពិត ហែកអស់របាំងខ្មាសអៀន ដើម្បីបានការជួយឧបត្ថម្ភ។

និយាយម្យ៉ាងទៀត គឺអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាននិងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ទំនងជាគ្មានមើលឃើញពីភាពយ៉ាប់យឺនរបស់ពួកគេទាំងនោះ ឬក៏មិនអាចដោះស្រាយទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋឲ្យបានគ្រប់ច្រកល្ហក ទើបអ្នកទាំងឡាយនោះ ត្រូវសម្រេចចិត្តចេញមុខ រកទីរំពឹងដោយខ្លួនឯង ឲ្យទាន់សភាពការណ៍។

ទី៣ ចំពោះទិដ្ឋភាពអ្នកសុំជំនួយតាម Facebook ដែលបង្ហាញអាការៈ ឬសភាពវេទនា ហើយបានជំនួយច្រើនជាលំដាប់ ក៏បង្ហាញផងដែរ ពីសប្បុរសជនសម័យឥឡូវ មានចិត្តសន្តោសច្រើន និងមានការយល់ដឹងច្រើនជាងមុន។ យល់ដឹងជាងមុន ព្រោះថា ទាល់តែឃើញរូបភាព ក្រពិត លំបាកវេទនាពិត មានរូបភាព មានភស្តុតាងជាក់ស្តែង ទើបគេសុខផ្តល់ជំនួយ។ គឺមិនមែនចេះតែជួយៗ ដូចពីមុនឡើយ។

ទី៤ វាក៏បង្ហាញផងដែរ ថាអ្នកខ្លះដែលជួយផ្តល់ការឧបត្ថម្ភ គឺរំពឹងនឹងចង់បានមុខមាត់មកវិញ។ ជាក់ស្តែង នៅពេលដែលអ្នកក្នុង Facebook បង្ហោះបង្ហាញថា ទីណាលំបាក ឬមានមនុស្សណាម្នាក់វេទនាហើយត្រូវការជំនួយ ពេលដំណឹងនេះ មិនឮខ្ទរខ្ទារខ្លាំង ក៏មិនសូវមានអ្នកលូកដៃជួយច្រើនប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែដល់រឿងនោះវាផ្ទុះល្បីខ្លាំងទៅ ទើបមានអ្នកមានលុយឬអ្នកមានអំណាច ផ្តើមចេញមុខជួយ។ ការជួយបែបនេះ ក៏ទំនងជាអាច ជាការឆ្មក់ឱកាស បានរីកមុខរីកមាត់ ថាជាអ្នកមានចិត្តធម៌ ដោយសារត្រូវគេយកទៅផ្សាយតាម Facebook ព្រោងព្រាត។

លើសពីនេះ គេក៏អាចគិតទៅដល់សេណារីយ៉ូប្លែកមួយទៀត គឺការប្រកាសស្វែងរកជំនួយតាមប្រព័ន្ធបណ្តាញសង្គមយ៉ាងដូច្នេះ គឺអាចនឹងជាឱកាសល្អ ចំពោះជនខិលខូចមួយចំនួន ឆ្លៀតឆ្មក់ កេងយកចំណេញ តាមរយៈការធ្វើសកម្មភាពស្វះស្វែងរកជំនួយជួយនេះជួយនោះ តែទីបំផុតគឺធ្វើឲ្យកញ្ចប់ជំនួយធ្លុះធ្លាយជាដើម។

ទន្ទឹមនេះ សកម្មភាពផ្សាយពីទុក្ខសោកតាមបណ្តាញសង្គម ក៏អាចក្លាយជាកញ្ចក់ឆ្លុះពីការឆកល្វែងលើសុខុមាលភាពសង្គមរបស់ខ្មែរផងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាអាចជាការស្តែងពីភាពខ្វះចន្លោះរបស់មន្ត្រីមូលដ្ឋាន ដែលមិនបានរាយការណ៍ ឬជូនដំណឹងពីសភាពជាក់ស្តែងរាស្ត្រចុងកាត់មាត់ញក ដល់ថ្នាក់លើ ឬស្ថានប័នជំនួយណាមួយរបស់ជាតិ ហើយក៏អាចនិយាយបានថា  បើរាយការណ៍ទៅ ខ្លាចធ្លាក់ការណ៍នេះជាភារៈបន្ទុករបស់ខ្លួន ឬអង្គភាពខ្លួនទៅវិញ ក៏ថាបាន។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ការអំពាវនាវ តាម Facebook នេះក៏មានប្រសិទ្ធភាពម្យ៉ាងដែរ ព្រោះអាចបានឃើញដឹងលើដល់ថ្នាក់ដឹងនាំ។

យ៉ាងណាមិញ ការជួយគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងសង្គម គឺជាកាយវិការល្អ និងជាកាពត្វកិច្ចរបស់មនុស្សជាតិ។ ក៏ប៉ុន្តែ វប្បធម៌ចែករំលែក ជួយសង្គ្រោះគ្នា ទំនងជាមិនចាំបាច់ទាល់ឃើញលំបាកវេទនាក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ទើបបានជួយនោះទេ។ ពោលគឺសង្គមខ្មែរគួរតែមានប្រព័ន្ធសេវាសង្គមបានគត់មុត និងមានប្រសិទ្ធភាពជាងសព្វថ្ងៃនេះ។ មិនដូច្នេះទេ ពលរដ្ឋខ្មែរ អាចកាន់តែច្រើនឡើងៗ នឹងប្រកាសស្វែងរកជំនួយតាម Facebook  ជាក់ជាពុំខាន៕